Έχοντας πλέον δει και τις δυο ταινίες που κονταροχτυπιόντουσαν για το Oscar καλύτερης ταινίας μπορώ να πω ότι δεν είμαι ευχαριστημένος. Είναι γνωστό ότι στα όσκαρ συχνά βραβεύονται ηθοποιοί / σκηνοθέτες / κτλ που τους το ‘’χρωστάνε’’. Δηλαδή καλλιτέχνες που δεν τους δόθηκε το βραβείο στο παρελθόν και τους δίνεται μετά από λίγα χρόνια χωρίς όμως να το αξίζουν όσο όταν τους το στερήσανε. Τρανταχτό παράδειγμα ο Scorsese. Δεν το πείρε στο Taxi Driver, δεν το πείρε στο casino, δεν το πείρε για το goodfellas, και τελικά του το δίνουν μετά από χρόνια για το μέτριο The Departed. To ίδιο έχει συμβεί και πολλές άλλες χρονιές. Φέτος πιστεύω ήταν μία ακόμη από αυτές τις χρονιές.
Οι Coen είχαν δυο σημαντικά όπλα στο χέρι τους.
Το πρώτο ήταν το ότι τους χρωστούσαν το Oscar.
Ναι μπορεί να είχαν πάρει σεναρίου κτλ για το Fargo όμως τόσα χρόνια παρά τις μεγάλες επιτυχίες τους (o brother where art thou , Fargo ,και άλλες) δεν είχαν πάρει ποτέ Oscar για σκηνοθεσία . Από την άλλη πλευρά του ρινγκ o Thomas Anderson (There will be blood) δεν είχε καμιά τρανταχτή επιτυχία στο ιστορικό του.
Το δεύτερο όπλο τους ήταν η αντικαπιταλιστική αύρα που πηγάζει από το there will be blood. Ταινία που έδειξε την κακία και την φθορά που πηγάζει από αυτό το σύστημα, που ως κύριο όπλο του έχει την απληστία ,δεν μπόρεσε να κατακτήσει τον χρυσό φαλάκρα ποτέ! Γενικά ότι έδειχνε το αληθινό σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας (και ειδικά των ενωμένων πολιτειών) θάφτηκε από την ακαδημία.. Πάλι καλά που οι άνθρωποι μερικές φορές ξεχωρίζουμε τα διαμάντια και ταινίες όπως το Citizen Kane και το Clockwork Orange κατάφεραν να μείνουν ως σταθμοί στην ιστορία της 7ης τέχνης.
Δεν απογοητεύτηκα γιατί ήμουν σίγουρος ότι τα Oscar πάλι δεν αφορούν της ταινίες άλλα τα συμφέροντα. Τα μόνα βραβεία που ήταν αξιόλογα είναι αυτά των ανδρικών ρόλων. Ναι ο Day Lewis άξιζε για δεύτερη φορά στην καριέρα του το αγαλματίδιο και ναι ο Javier παρά τον σκληρό συναγωνισμό ( o Affleck φοβερός) επίσης το άξιζε.
Κατά την δική μου άποψη το There will be blood είναι πολύ καλύτερο . Το no country for old men δεν με ενθουσίασε τόσο. Και οι λόγοι είναι οι παρακάτω:
1) Το no country μου έδινε την αίσθηση ότι κάπου το έχω ξαναδεί. Δεν μπόρεσα να καταλάβω κάποια ιδιαιτερότητα στην ταινία ούτε κάτι που να το κάνει να ξεχωρίζει από της υπόλοιπες ταινίες κυνηγητού δράσης. Στο τέλος σχεδόν την είχα βαρεθεί. Από την άλλη το There will be blood με κράτησε σε μια συνεχή ένταση πάρα την έλλειψη δράσης (κηρίος ομιλίες ήταν το έργο) η οποία ειδικά με το τέλος της ταινίας κορηφώθικε με αποτέλεσμα όταν ανοίξανε τα φώτα στην αίθουσα να έχω μείνει με ανοιχτό το στόμα.
2) Οι χαρακτήρες στο no country for old men φυσικά δεν άγγιζαν το πραγματικό ούτε στο ελάχιστο. Ήταν οι κλασικοί ήρωες του Hollywood που θα τους πυροβολήσουν θα ματώσουν θα κάνουν τον κύκλο της Αμερικής και ακόμη θα έχουν δύναμη να σηκώσουν το δίκαννο. Στο there will be blood μπορεί ο Plainview να γινόταν ακραίος άλλα πιστεύω ότι όντος πολλοί σκληροί επιχειρηματίες (και ειδικά εκείνη την εποχή) θα έφταναν σε αυτά τα άκρα.
3) Τα μηνύματα που σε περνά το there will be blood είναι πάρα πολλά και αφορούν την ανθρωπότητα και την κοινωνία. Από την άλλη δεν πιστεύω ότι το no country for old men είχε κάποιο συμαντικό μήνυμα . Ήταν απλός μια ταινία δράσης καλογυρισμένη που όμως εμένα δεν μπόρεσε να καθηλώσει με την δράση της η οποία καταντούσε βαρετή
Πιστεύω πως με το πέρασμα του καιρού το no country for old men θα ξεχαστεί και το there will be blood θα ξεχωρίσει. Ίσως να φταίει το γούστο μου και τα πιστεύω μου για την συμπάθεια μου προς το There will be blood .
Εγώ σας προτείνω να δείτε και τις δύο ταινίες. Το no country for old men δεν ήταν άσχημο. Ευχάριστη ταινία ήταν αλλά όχι κάτι το ξεχωριστώ.
Λοιπόν δείτε της ταινίες για θέλω να δω την άποψή σας (ειδικά για το there will be blood ;) )
Since next time
Culture of a Boy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου